In onze rubriek ‘TextVast Toert’ laten we onze tekstschrijvers aan het woord. We crossen namelijk het hele land door om de mooiste verhalen op te halen. Maar wat is ons verhaal? Hoe ervaren wij al die verschillende avonturen? In deze rubriek vertellen we wat we allemaal meemaken. Dit keer Romy, die op haar slippers twee inspirerende internationals interviewde.

‘Soms ben je met interviewkandidaten in gesprek en denk je: wát een respect heb ik voor deze mensen. Dat gevoel had ik ook toen ik twee Indiase expats mocht interviewen. Uit zo’n ver land komen om hier na je studententijd te werken en een gezin te stichten. Terwijl je familie zó ver weg is. Alles alleen uitvogelen, aan collega’s vragen hoe dat nou eigenlijk zit en een totaal nieuwe taal en cultuur langzaam omarmen. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dat met zo veel gemak zouden doen als dit tweetal.

Als ik naar hun oer-Hollandse hoekhuis loop, zie ik aan de kleurrijke Indiase vlaggetjes boven de deur dat hier geen ‘Henk en Ingrid’ wonen. En als ik binnenkom, vragen ze vriendelijk of ik mijn schoenen uit wil doen. Die ik mag vervangen door kleurrijke slippers. Ook dat komt niet elke dag voor. Vervolgens word ik super vriendelijk ontvangen in een mooi huis, met een interieur dat zo uit een woonmagazine kan komen.

Wat volgt is een dapper verhaal over twee mensen die zich niet door een zuchtje tegenwind laten tegenhouden. ‘Mijn tip voor expats? Ga niet klagen, bijvoorbeeld over het weer of over iets dat je niet begrijpt. Stel jezelf open en vraag het gewoon. Alleen zo kun je leren en groeien.’ Een levensles die zo op een tegeltje kan.

Over Nederlanders niets dan goeds: ‘Jullie zijn zo open, vertellen heel snel persoonlijke dingen en willen ons altijd verder helpen. Bijvoorbeeld de leidsters van de opvang: we mogen langskomen en vragen stellen. Ze denken graag met ons mee.’

Ik stap met een supergoed gevoel de deur weer uit. Wat een positieve en veerkrachtige mensen. ‘We vinden het geweldig dat we hier maar acht uur per dag werken en weekend hebben. Daardoor kunnen we onze dochter echt zien opgroeien.’

Het maakt me dankbaar voor het leven dat we hier in Nederland als zo vanzelfsprekend ervaren. Om de kansen die we hier krijgen. Door de ogen van iemand uit een ander land, met een andere cultuur, besef ik plotseling weer hoe vreselijk gezegend we hier zijn.’